Σχολεία - Πηγαί 'Αρτας. Καλως ήλθατε

Αρχική σελίδα » Λίγα Λόγια... » Σχολεία »

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΡΕΣΤΕΝΙΤΣΑΣ ΠΗΓΩΝ

Σταμάτησε η λειτουργία του στο τέλος της δεκαετίας του 1990

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΗΛΕΑΣ ΓΡΕΒΙΑΣ ΠΗΓΩΝ

Είναι το μοναδικό σχολείο που λειτουργεί με περίπου 10 μαθητές απο όλη την τοπική κοινότητα Πηγών.

Τηλ. 2685061871

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΔΙΛΟΦΟ ΓΛΥΝΙΚΑ ΠΗΓΩΝ

Εγκατελειμμένο

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΙ ΠΗΓΩΝ

Δεν υπάρχει πλέον έχει κατεδαφιστεί

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΗΔΟΝΙΑΣ ΚΟΝΑΤΣΙΑ ΠΗΓΩΝ

Εγκατελειμένο

ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΗΓΩΝ

ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ

Γεωργίου Χρ. Γρέβια, δασκάλου

Μέχρι την απελευθέρωση του τόπου μας δεν υπήρχαν συστηματικά σχολεία στα χωριά μας. Γι’ αυτό φώναζε ο πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός όταν επισκέπτονταν όλα τα χωριά της Δυτ, Ελλάδας και τα δικά μας, το 1775-79 περίπου. «Να στερεώνετε σχολεία… Το σχολείο φωτίζει τους ανθρώπους». Το έργο του δασκάλου το επιτελούσαν ιερείς, οι οποίοι μέσα στους ναούς μάθαιναν τα ελληνόπουλα λίγα γράμματα: ανάγνωση από τα εκκλησιαστικά βιβλία (σχολικά δεν υπήρχαν), λίγη αριθμητική, θρησκευτικούς και εκκλησιαστικούς ύμνους και προπαντός την ιστορία της πατρίδας μας, διατηρώντας τους έτσι άσβεστη την ελπίδα της ελευθερίας.

Εκτός από τους ιερείς, δίδασκαν σε κάποιο σπίτι και ορισμένοι άνθρωποι, φωτισμένοι, που γνώριζαν περισσότερα γράμματα από τους άλλους κι αυτούς τους πλήρωναν οι ίδιοι οι χωριανοί συνήθως σε είδος ( σιτάρι, φασόλια, τυρί κλπ), γιατί τότε τα χρήματα ήταν δυσεύρετα.

Μετά την απελευθέρωση του τόπου μας το 1881 στο χωριό μας, επί 40 ολόκληρα χρόνια, λειτουργούσε ένα Δημοτικό Σχολείο, αυτό της Βρεστενίτσας (Πηγών), το οποίο ιδρύθηκε το 1882. Στη δεκαετία του 1920 ιδρύθηκε και δεύτερο σχολείο στη Γρέβια και στη δεκαετία του 1930 και τρίτο στο Στουρνάρι (Άγιο Νικόλαο).

Στο Δημοτικό Σχολείο Βρεστενίτσας επί 32 ολόκληρα χρόνια υπηρετούσε ο Κερκυραίος δάσκαλος Γεώργιος Πόππος (από το σχολ. έτος 1893-94 μέχρι το 1926-27).

Πρώτος Πηγιώτης δάσκαλος διορίσθηκε ο Αθανάσιος Ιωαν, Οικονόμου, ο οποίος υπηρέτησε επί 35 ολόκληρα χρόνια στο Δημοτ. Σχολείο Πηγών (1928-63).

Άλλος δάσκαλος, χωριανός μας, ο Δημήτριος Γ. Οικονόμου υπηρέτησε επί πολλά χρόνια στο Δημοτ. Σχολείο Γρέβιας και μερικά στο Δημ. Σχολ. Στουρναρίου, αλλά πέθανε πριν συνταξιοδοτηθεί (1949).

Στο Δημοτ. Σχολείο Στουρναρίου υπηρέτησε ο Χρήστος Γ. Γρέβιας, ο πατέρας του γράφοντος αυτό το άρθρο, από το 1934 μέχρι το 1940, ο οποίος σε ηλικία 29 ετών (στις 30-11-1940) εφονεύθη στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 «Θυσιασθείς υπέρ πατρίδος» στα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Επίσης ένας δάσκαλος, που υπηρέτησε πάνω από 25 χρόνια στο Δημοτ. Σχολείο Γρέβιας, ήταν ο Γεώργιος Ν. Παλαιοδήμος, από τη Λαγκάδα-Μηλιανών, κατοικούσε όμως στη Γρέβια και όσοι τον γνωρίσαμε και τον ζήσαμε, τον θεωρούσαμε συγχωριανό μας.

Άλλοι χωριανοί μας δάσκαλοι, οι οποίοι δεν υπηρέτησαν στα σχολεία του χωριού μας, αλλά σε διάφορα σχολεία του Νομού, ήταν ο Λεωνίδας Αντωνάκης, ο Γεώργιος Δ. Κακάβας, ο Γεώργιος Ν. Αντωνάκης, ο Γεώργιος Θ. Τασιάς και ο Ιωάννης Γ. Οικονόμου. Ειδικότερα ο Γεώργιος Δ. Κακάβας υπηρέτησε στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης επί σειρά ετών και ο Ιωάννης Γ. Οικονόμου στη Θεσσαλονίκη.

Αυτοί λοιπόν ήταν οι χωριανοί μας δάσκαλοι μέχρι το 1950. Στα δύσκολά εκείνα χρόνια πρόσφεραν πάρα πολλά στο χωριό μας, γιατί δίδασκαν υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες, χωρίς διδακτήρια της προκοπής, δίχως τα απαραίτητα μέσα διδασκαλίας και σε πάρα πολύ μεγάλο αριθμό μαθητών. Εν τούτοις γενεές και γενεές μαθητών και μαθητριών (γιατί πλέον τα σχολεία έπαψαν να είναι μόνο Αρρένων, όπως στην περίοδο 1881-1912) έμαθαν τα πρώτα γράμματά τους απ’ τους δασκάλους αυτούς και πάρα πολλοί συγχωριανοί μας στη συνέχεια σταδιοδρόμησαν σε διάφορα επαγγέλματα.

ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟ 1950

Στις αρχές τις δεκαετίας του 1960 ιδρύθηκαν άλλα τρία σχολεία, λόγω των πολλών συνοικισμών, του μεγάλου αριθμού μαθητών και μιας πολιτικής της τότε Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά δάσκαλο και κατά συνέπεια βελτίωση της εκπαίδευσης (δηλ. από 40 εως 60 και 80 πολλές φορές ανά δάσκαλο να κατέβη στους 30 μαθητές).

Έτσι συνολικά είχαμε: Το 3/θέσιο Δημ. Σχολ. Γρέβιας, το 2/θέσιο Γλυνίκων, το 1/θέσιο Στουρναρίου, το 2/θέσιο Πηγών, το 2/θέσιο Αγίου Βασιλείου (Κονατσίων) και το 1/θέσιο Χουτιανών. Δηλ. στο χωριό μας, κάθε σχολ. έτος, υπηρετούσαν 11 δάσκαλοι, χωριανοί και πολλοί ξένοι και στα σχολεία αυτά φοιτούσαν περίπου 300 μαθητές.

Πιο κάτω γράφω τους δασκάλους, οι οποίοι υπηρετήσαν στα σχολεία του χωριού μας από το 1950 μέχρι σήμερα και τους συγχωριανούς και τους ξένους. Πολλοί όμως ξένοι υπηρέτησαν για μικρό χρονικό διάστημα, διότι προσπάθησαν να μετατεθούν σε σχολεία πλησίον της πόλεως Άρτας, γι’ αυτό και είναι πάρα πολλοί. Ίσως παραλείψω μερικούς από κακή πληροφόρηση και όχι από κάποια άλλη σκοπημότητα.

Στο 3/θ Δημ. Σχολ. Γρέβιας: Γεώργιος Παλαιοδήμος, Βερονίκη Ζαβερδίνου, Πέτρος Χριστίδης, Ευριπίδης Κασσελούρης, Χρυσούλα Αναστασιάδου, Άννα Παππά, Παναγιώτης Μπουζάνης, Μαριάνθη Γκίζα, Απόστολος Κατσουράνης, Κων/νος Παπαγιάννης, Χρήστος Φλώρος, Βασιλική Κωτσίλα, Ευαγγελία Μπουραντά, Βασίλειος Γρέβιας, Γεωργία Πλακούτση, Κων/νιά Σταμάτη, Παναγιώτης Κουτσοκέρας, Λάμπρος Βασιλάκος, Ιωάννης Πατρούμπας, Ευαγγελή Ζήση, Αικατερίνη Κωστάκη, Βιργινία Κωστή, Νικόλαος Μανίκας, Δηήτριος Νούσιας, Παντελής Τσόγκας, Ανδρόνικος Μπάρμπας, Δημήτριος Κουτσουμελέας, Μαίρη Μανίκα, Γεώργιος Σοφ. Παλαιοδήμος, Αικατερίνη Κωνσταντή, Κων.νος Τσιαπλής, Θωμάς Χατζής, Αθανάσιος Μάνταλος, Νικόλαος Κοσμάς, Λεωνίδας Κωστής, Γεωργία Ράπτη, Κων/νος Γώγος, Μαρία Θεοδώρου, Όλγα Πότση, Ελένη Τσιτσιφύλλα, Μαρία Αθανάτου και για λίγο χρονικό διάστημα το 1966, ο προϊστάμενος του 6ου Γραφείου Πρωτ. Εκπαίδ. Ζωγράφου Αθηνών Αναστάσιος Οικονομίδης και ο Προϊστάμενος Διευθυντής Πρωτ. Εκπ. Ν. Άρτας συγχωριανός μας Αθανάσιος Κ. Βούλγαρης.

Στο 2/θ. Δημ. Σχολ. Γλυνίκων: Θεόδωρος Ζολώτας, Επαμεινώντας Δήμος, Δημήτριος Πανταζής, Βασίλειος Δημουλάς, Χρυσάνθη Κόκκα, Βασίλειος Παπαϊωάννου, Δήμητρα Ματσίκα.

Στο 1/θ. Δημ. Σχολ. Στουρναρίου: Γεώργιος Μαυρογιάννης, Βασίλειος Λαμπράκης, Παναγιώτης Βουκελάτος, Βασίλειος Βασιλείου, Μιχαήλ Ντούλας, Βασίλειος Γρέβιας, Χρήστος Τσίντζας, Βασίλειος Παπαγιάννης, Στυλιανός Αγγέλης, Εμμανουήλ Λύκκας, Αντώνιος Ζιώβας, Χρήστος Ντάλας, Λάμπρος Νίκου, Ιωάννης Πατρούμπας, Λάμπρος Βασιλάκος, Αθανασία Κουδούνα.

Στο 2/θ. Δημ.Σχολ. Πηγών: Αθανάσιος Οικονόμου, Κων/νος Μηνάς, Χαρίκλεια Νάκου, Αρτεμισία Τσαούση, Αθανάσιος Στράτος, Αλέξανδρος Οικονόμου, Γαρουφαλιά Τριανταφύλλου, Φωτεινή Σφαλτού, Ιωάννης Πατρούμπας, Ευαγγελία Ζήση, Δημήτριος Κοντογιάννης, Ελένη Αδαμαλή, Δημ. Στεργιούλης, Ιωάννης Πρεβεζιάνος, Δημήτριος Δήμας, Μαίρη Καραγκούνη,

Στο 2/θ. Δημ. Σχολ. Αγίου Βασιλείου (Κονατσίων): Πρώτος δάσκαλος ήταν ο Δημήτριος Τσούμας από το Πετρωτό, ο οποίος πληρώνονταν από τον βουλευτή Πέτρο Γαρουφαλιά, γιατί το σχολείο λειτουργούσε σαν Ιδιωτικό. Στη συνέχεια οι εξής: Σπυρίδων Σαπρίκης, Γιάννα Καλάκου, Δημοσθένης Στύλιος, Γεωργία Βάκκα, Γρηγόριος Λάπας, Πηνελόπη Κασσελούρη, Αλέξανδρος Οικονόμου, Ευάγγελος Δήμος, Απόστολος Παπαθανασίου, Ιωάννης Τσινέλος, Δημήτριος Γιαννάκης, Βασίλειος Χουλιάρας, Ιωάννης Πατρούμπας, Ευαγγελή Ζήση, Χρήστος Ευθυμίου, Ελένη Παπαδοπούλου, Γεώργιος Μουστακλής, Νικόλαος Μανίκας, Αθανάσιος Καρακώστας, Βασίλειος Σχωρτσανίτης, Δημήτριος Τσιαπλής, Παντελής Τσόγκας, Δημήτριος Ποζιός, Βασίλης Γκόγκος, Κων/νος Παλλατζής, Δημήτριος Σωτηρίου, Δημήτριος Γκιρεμέζης, Αλεξία Ρώϊμπα, Ζωή Γιώτσα.

Στο 1θ. Δημ. Σχολ. Χουτιανών: Λειτούργησε λίγα χρόνια και μοναδικός δάσκαλος ήταν ο Δημήτριος Δήμος.

Χωριανοί μας δάσκαλοι που δεν υπηρέτησαν στο χωριό μας: Γεώργιος Χρ. Γρέβιας, Γεώργιος Ηλ. Οικονόμου, Αντωνία Φώτου, Παναγιώτης Δ. Οικονόμου, Χαρίλαος Γ. Οικονόμου, Κων/νος Λουκά Βούλγαρης, Ελένη Ν. Βανάκα, Βασίλειος Χρ. Σακκάς, ο οποίος κατέλαβε και το ανώτατο αξίωμα του Δ/ντου Πρωτ. Εκπ/σης Δυτ. Αττικής, Αλεξάνδρα Β. Τσατσαρώνη, Ειρήνη Χρ. Σακκά, Κων/να Γ. Καπερώνη κλπ.

Αν αναλογιστούμε από την απελευθέρωση του τόπου μας (1881) μέχρι το 1920 περίπου, στο χωριό μας υπήρχε μόνο ένα σχολείο και ένας δάσκαλος (Γ. Πόππος) και κατόπιν στη δεκαετία του 20 δύο σχολεία και δύο δάσκαλοι και στη δεκαετία του 30 και εντεύθεν τρία σχολεία και τρεις δάσκαλοι, διαβάζοντας δε πιο πάνω τα ονόματα των δεκάδων δασκάλων (πάνω από 100), που υπηρέτησαν στο χωριό μας μετά τον πόλεμο (1950) και ιδίως στις δεκαετίες του 60, του 70 και του 80 στα έξι σχολεία του χωριού μας, καταλαβαίνουμε ότι το ενδιαφέρον της πολιτείας για την παιδεία μεγάλωσε τα χρόνια αυτά. Γι’ αυτόν τον πρόσθετο λόγο έχουμε το ευχάριστο αποτέλεσμα, το χωριό μας να έχει εκατοντάδες επιστήμονες, δημόσιους υπαλλήλους, αξιωματικούς Στρατού και Σωμάτων Ασφαλείας και σχεδόν όλες οι οικογένειες να έχουν σπουδαγμένους ανθρώπους, πράγμα που δεν συνέβαινε στο απώτερο παρελθόν.

Δυστυχώς σήμερα λόγω της μετανάστευσης των συγχωριανών μας αλλά και του υφιστάμενου δημογραφικού προβλήματος της χώρας μας, (λιγότερα από 2 παιδιά η κάθε οικογένεια κατά μέσο όρο), συγκεντρώνονται στο Δημ. Σχολείο Γρέβιας, απ’ όλους τους συνοικισμούς του χωριού μας, μεταφερόμενοι με όχημα, λιγότεροι από 10 μαθητές, δηλ. το ένα τριακοστό (1/30) περίπου από ότι ήταν παλιά.

ΕΚΕΙ ΜΑΘΑΜΑΝ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΗΓΩΝ ΑΡΤΑΣ 1971.

Γράφει ο κ. Χρήστος Β. Καπερώνης
Εκεί μάθαμαν γράμματα. Είναι η αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου Πηγών Άρτας με τον δάσκαλό μας τον αξέχαστο συγχωριανό Αλέκο Θ. Οικονόμου.
Μπροστά ο Νίκος Π. Ζήσης όρθιος λέει το μάθημα… Οι υπόλοιποι δυσδιάκριτοι , από τη θαμπάδα του χρόνου.

Αν κάποιος αναγνωρίσει κάποιον ας το γράψει.
Αξέχαστα χρόνια !!!

Φτωχό το Σχολείο σε εξοπλισμό… Θρανία παλιά, φθαρμένα που πάνω τους οι μαθητές έβγαζαν όλη την…. αμηχανία τους, αλλά και φορέας μνήμης κάθε ίδιους χαράγματα κυρίως με τους διαβήτες. Βοηθήματα εκπαίδευσης κάποια όργανα για φυσική Χημεία και Γεωγραφία.
Ήταν η εποχή των συσσιτίων. Μας έμεινε στο μυαλό μας το Μπλιγούρι το γάλα σκόνη , οι Αμερικάνικες κονσέρβες και το τυρί με τις τρύπες…. Κι όμως αυτά μας βοήθησαν πολύ να επιβιώσουμε από την πείνα και τη φτώχεια.
Για θέρμανση μια ξυλόσομπα αυτή που φαίνεται. Τροφοδοτούνταν με ξύλα που έφερναν κάθε μέρα -απαραίτητα- οι μαθητές από το σπίτι .Όποιος δεν έφερνε έφευγε για το σπίτι να πάει να το φέρει. Αν το επαναλάμβανε Αγία ράβδος και ο μετά το ξύλο από τον πατέρα τους. Έπρεπε όλα να τηρούνται αλλιώς δεν κρατιόνταν το σχολείο.
Πάνω στο τραπέζι σκεπασμένη η κανάτα με το νερό που το έφερναν από τη βρύση μαθητές στα διαλείμματα. Τότε νερό στα σπίτια δεν υπήρχε και όλοι πήγαιναν με τις βαρέλες και τα μπιτόνια στην Κεντρική βρύση. Από εκεί κουβαλούσαν και στην Κασσιανού νερό.
Δάσκαλος εδώ στη φωτογραφία σε μία χαρακτηριστική στάση λες και θα αρχίσει πάλι το μάθημα ο αείμνηστος Αλέκος Θωμά Οικονόμου. Πηγιώτης ο ίδιος, δίδαξε για πολλά χρόνια στο χωριό μας από το 1962 περίπου, όπως και στο δημοτικό Σχολείο Αηδονιάς (Κονατσίων Πηγών ) για ένα διάστημα Ήταν ο δάσκαλος που τον τρέμανε στο σχολειό οι αδιάβαστοι και απείθαρχοι,( στο κλίμα της τότε αυστηροποιημένης εκπαίδευσης).
Στο μάθημα δεν τολμούσε κανένας να πειράξει άλλον συμμαθητή του. Τον έτρωγε η μαρμάγκα… Έξω όμως από το σχολείο στο χωριό ήταν ο καλός δάσκαλος και ο καλός χωριανός που πρωτοστατούσε σε πολλές δραστηριότητες του χωριού δίνοντας πρώτος το παράδειγμα, αλλά και συμμέτοχος σε όλες τις χαρές τις λύπες και τα πανηγύρια του χωριού. Η χαρά όλων μας ήταν οι σχολικές και επίσημες εορτές και επέτειοι, γιορτές με τα ποιήματα τα σκετς και τους παραδοσιακούς χορούς που διοργάνωνε .

Αυτή η γενιά της προσφοράς και της προσωπικής εργασίας έφτιαξε το χωριό. Όλοι μαζί ανεξάρτητα του τι πίστευε και πρέσβευε ο καθένας. Μπροστά στο καλό του χωριού το παραμέριζαν όλα. Η χαρά όλων μας ήταν οι σχολικές γιορτές με τα ποιήματα τα σκετς και τους παραδοσιακούς χορούς που διοργάνωνε. Ο Δάσκαλος έφυγε απρόσμενα στις 23 Οκτωβρίου του 1987.

Τρίτη, 22 Οκτωβρίου 2024